‘Iedereen heeft recht op betaald werk.’

Omdat ze al vroeg met slechtziendheid te maken kreeg, paste Tjarda haar studie- en loopbaankeuze erop aan. ‘Ik heb de progressieve oogaandoening maculadegeneratie. Geleidelijk aan nam mijn zicht af tot uiteindelijk vijf procent. Ik koos daarom voor een studie sociale psychologie, waarbij ‘kunnen zien’ minder belangrijk is en waarmee ik later vanuit huis zou kunnen werken. En ik koos voor een overzichtelijke stad, Groningen. Alles is vermoeiender met een beperking, dus ik wilde energie overhouden voor leuke dingen.’

‘Ik wilde gewoon werk’

Voor haar eerste baan reisde Tjarda heen en weer tussen Amsterdam en Apeldoorn. ‘Een mijl op zeven. En de baan paste ook helemaal niet bij mijn opleiding. Maar ik maakte de keuze wederom gebaseerd op mijn beperking. Ik wist niet precies hoeveel werk ik aan zou kunnen en ik wilde niet weer afgewezen worden vanwege mijn verminderde zicht. Dus ik had er alles voor over, want ik wilde gewoon werk.’

Kansen verbeteren

‘Bij het Bartiméus Fonds zet ik me nu in om kansen in onderwijs en werk te verbeteren. Met onderzoek en met uiteenlopende projecten gericht op onderwijs en betaald werk. Niet dat iedereen per se een betaalde baan moet hebben, maar ik vind wel dat je het recht hebt om daarvoor te kunnen kiezen. Het is heftig dat jongeren met visuele beperking al zoveel moeite hebben om hun studie te kunnen doen. Ben je eenmaal afgestudeerd, dan vind je vaak maar kortdurend een baan.’

Regelen kost veel tijd

‘Om sowieso te kunnen studeren en werken ben je bovendien zo’n tien procent van je tijd bezig om alles te regelen. Denk aan het juiste lesmateriaal verkrijgen, tekst op het beeldscherm kunnen volgen in de collegezaal of uitzoeken hoe je op een afspraak komt voor je werk. Ook dat moet echt beter.’

Deel je idee met ons