‘Aangepaste trainingen bieden écht betere kansen.’
Sinds kort geeft Niek Dijkerman een cursus Engels aan zijn collega’s in het muZIEum. Wat is daar precies voor nodig? ‘Toegankelijkheid is de sleutel.’
‘De meeste mensen volgen voor hun werk allerlei trainingen en cursussen om zich te kunnen ontwikkelen in hun vak,’ vertelt Niek. ‘Helaas is dat voor mij en anderen die slechtziend of blind zijn niet vanzelfsprekend. Simpelweg omdat er geen rekening wordt gehouden met je visuele beperking.’
Kans om door te groeien
‘Daarom ben ik heel blij dat het Bartiméus Fonds bij het muZIEum trainingen mogelijk wil maken die toegankelijk zijn voor mij en mijn collega’s,’ vertelt Niek. ‘Op dit moment is er al een toegankelijke cursus Engels. Ik geef deze samen met een collega die ook slechtziend is. De medewerkers die deze training volgen, kunnen straks bezoekers een rondleiding in deze taal geven, een mooie kans om door te groeien.’
Toegankelijke cursus
‘Toegankelijkheid is voor ons de sleutel. Zo werken we in kleine groepen. De lessen worden gegeven in het muZIEum, maar voor wie het vermoeiend is om veel te reizen is het mogelijk om er online bij te zijn. En al het lesmateriaal is digitaal toegankelijk, zodat het met spraaksoftware kan worden gebruikt.’
Toekomst
‘Het zou geweldig zijn als het muZIEum kan investeren in nog meer toegankelijke cursussen en trainingen. Dat geeft mij en m’n collega’s de mogelijkheid om te groeien in onze huidige functies. Of de stap te maken naar een andere functie bij het muZIEum of een andere organisatie. Het biedt ons écht betere kansen voor de toekomst.’
Het verhaal van Niek
Lange tijd vond Niek het moeilijk om zijn visuele beperking te accepteren. Zijn baan heeft daar verandering in gebracht. ‘Ik kan een voorbeeld zijn voor anderen.’
Op z’n 14e maakt Niek een lelijke val uit een stapelbed. ‘Dit ongeluk veranderde mijn leven volkomen,’ vertelt hij. ‘Bij mijn beide ogen raakte de oogzenuw beschadigd, en dat maakte me slechtziend. Het heeft lang geduurd voordat ik mijn visuele beperking kon accepteren. Als puber wilde ik alles nog steeds zelf kunnen. Maar met minder zicht moet je veel dingen anders doen of met hulpmiddelen. Dat kost meer energie, je bent sneller moe. Ik vond echter dat ik me niet moest aanstellen, wilde gewoon doorgaan. Daarin vroeg ik teveel van mezelf, legde de lat te hoog.’
Geen baan vinden
‘Mede dankzij de begeleiding van Bartiméus heb ik mijn middelbare school wel af kunnen maken. Daarna ben ik filosofie gaan studeren. Ik heb langer over mijn studie gedaan, maar de eindstreep wel gehaald. Een baan vinden lukte helaas niet. Je bent afhankelijk van het begrip dat een werkgever heeft voor je visuele beperking. Ik heb sollicitatiegesprekken gehad waarbij het stopte als mijn slechtziendheid ter sprake kwam.’
Structuur missen
‘De tegenslag tijdens het solliciteren was erg deprimerend. Zonder werk miste ik structuur in mijn leven. Terwijl structuur in je dagelijkse activiteiten extra belangrijk is als je een visuele beperking hebt. Ik zag geen uitweg meer, viel in een gat. Gelukkig ben ik toen via het UWV bij het muZIEum gekomen.’
Voorbeeld voor anderen
‘Hier werk ik nu als gids en publieksbegeleider. En inmiddels geef ik dus ook een cursus Engels aan mijn collega’s, wie had dat gedacht! Mijn baan maakt een groot verschil. Ik draai mee in de samenleving, doe iets wat nut heeft en tel mee. Dat geeft me veel zelfvertrouwen. Ik zie nu ook de mooie kant van wat me is overkomen. Het heeft me levenservaring gebracht die ik kan doorgeven. Ik kan een voorbeeld zijn voor anderen.’
Meer lezen?
Op de pagina ‘Aan het werk’ lees je andere persoonlijke verhalen, cijfers over arbeidsparticipatie én hoe wij samen met jou de kans op werk vergroten.
Ik heb sollicitatiegesprekken gehad waarbij het stopte als mijn slechtziendheid ter sprake kwam.
Niek